|
رسیدن به مقام اُبُوّت هم دو ساله شد. آن روزها برای هر پدری چه به یاد ماندنیست؛ هم شیرینی‌هایش، هم دلهره‌هایش. انتظار برای شنیدنِ خبرِ تولد، چقدر پر از اضطراب و نگرانیست. بالاخره آن شور و انتظار پایان یافت و مَن، پدر شد. یک سال قبل از مقام اُبُوّت: آن شب در هیئت علمدار روضه‌ی حضرت زینب سلام الله علیها خوانده شد. ایام ولادتش بود. سفره شام پهن شد. شام آن شب ولیمه یکی از بچه‌های هیئت بود. هنگامی که اعلام شد، درونِ خانه‌ی دل، پر شد از گفتگو و نجوا. مثل همان گفتگوها و نجواهای هنگام روضه. قراری گذاشتم و درخواست عیدی کردم، در اقوام خودم و همسرم اسم بابرکت زینب نیست. اگر لیاقتِ رسیدن به مقامِ اُبُوّت بود، هم نام زینب انتخاب و هم یک ولیمه در همان هیئت داده شود. چند لحظه بعد از تولد: شنیدن خبر تولد از پرستار و دیدن اولین عکس از زینب و آن شب بارانی، هیچگاه فراموش نمی‌شود. در همین شور و احوال: او: قربون حضرت زینب برم، ولی اگه میشه زینب نگذارید، اسمهای قشنگتر هست. (اگر خجالت نمی‌کشید حرف از خرافات و سختی‌ها و مصائب حضرت هم می‌زد، و البته لحن کلام هم لطیف‌تر و غیر آمرانه نقل شد.) من: امکان نداره، عهدیست که بسته‌ام. (یک کلام و خلاص قبل از رفتن به اداره ثبت و احوال به رسم ادب از پدرم درباره نام بچه پرسیدم: من: بابا! اسم بچه رو چی بگذاریم؟ بابا: بچه خودته، از من می‌پرسی؟ هر چی دلت خواست بگذار. من: حالا چی بگذارم؟ (با اصرار) بابا: زهرا یا فاطمه. من: نذر کرده‌ام که زینب بگذارم. بابا: (ابرو در هم می‌کشد و...) اگر نذر کردی چرا از من می‌پرسی؟؟ من: (دستی به سر می‌کشم و خب خب...) خب بالاخره باید از شما اجازه بگیرم. (آن ماجرا را هم نقل می‌کنم) بابا: بسیار عالی. محکم سر نذرت بایست و به حرف هیچ کی گوش نکن. هر که هر چی خواست بگه.
یکی از وظایفی که پدر و مادر دارند، گذاشتن نام نیک و خوب برای فرزندان است. فرزندان می‌توانند پدر و مادر خود را در صورت کوتاهی، در روز قیامت باز خواست کنند. در گذاشتن نام هم نباید به هیچ خرافاتی توجه کرد. نظیر خرافاتی (گرفتار مصائب شدن و...) که در مورد نام زینب است. سبحان الله و الله اکبر از این جمود فکری و عقلی! دخالت از طرف بزرگترها نباید باشد، اگر هم هست، کاش عاقلانه بود! [ دوشنبه 91/11/23 ] [ 12:11 صبح ] [ حسین هاتفی ]
ای شهداء! پدر پیر جمارانی تان با دلی آرام و قلبی مطمئن سوی شما آمد مرحبا و طوبی لکم که حق فرزندی را اداء کردید چه نیکو و شیرین هدیه ای تقدیم پدر خود کردید خون پاک و جان خویش! چه زیباست که سالگرد شهادت عده ای از شما با روز پدر همراه است شما فرزندی خلف و صالح برای پدر پیر خویش بودید
ما برای پدر پیر خویش فرزندی خلف و صالح هستیم؟ برای خوشحالی اش چه کرده ایم؟ چقدر حرفهایش را گوش کرده ایم؟ چه هدیه ای برایش تدارک دیده ایم؟ این محبت دو طرفه است، من هم به عنوان پدر پیر شما، دلم سرشار از محبتِ شما جوانان است. (79-12-8 ) بیانات در دیدار اعضاى اتحادیه‌هاى انجمنهاى اسلامى دانش‌آموزان و مسئولان امور تربیتى سراسر کشور از اظهاراتی که نسبت به این پدر پیر خودتان ابراز کردید، صمیمانه متشکرم. (79-5-5 ) بیانات در دیدار گروه کثیری از جوانان استان اردبیل
این پداران پیرمان جای خود! برای پدران اصلی خود چه هدیه ای تدارک دیده ایم؟ فرزند خلف و صالح هستیم؟ نکند رو سیاه در برابر پدرانمان باشیم! پیامبر صلی الله علیه و آله: أنا و علیّ أبوا هذه الامة و لحقّنا علیهم أعظم من حق أبوی ولادتهم فانّا ننقذهم ان أطاعونا من النار إلى دار القرار و نلحقهم من العبودیة بخیار الأحرار. من و على دو پدر این امت هستیم حق ما بر مردم بیشتر از حق پدر و مادر نژادى است زیرا ما آنها را در صورت اطاعت از جهنم نجات می‌دهیم و به بهشت برین رهنمون می‌گردانیم و از بندگى رهائى مىبخشیم و آزادگى را به ایشان ارزانى میداریم. بحار الأنوار، ج23، ص: 260 پیامبر صلی الله علیه و آله: أَنَا وَ عَلِیٌ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ مَنْ عَرَفَنَا فَقَدْ عَرَفَ اللَّهَ وَ مَنْ أَنْکَرَنَا فَقَدْ أَنْکَرَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مِنْ عَلِیٍّ سِبْطَا أُمَّتِی وَ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ أَئِمَّةٌ تِسْعَةٌ طَاعَتُهُمْ طَاعَتِی وَ مَعْصِیَتُهُمْ مَعْصِیَتِی تَاسِعُهُمْ قَائِمُهُمْ وَ مَهْدِیُّهُمْ. من و على دو پدر این امّتیم، هر که ما را شناخت خدا را شناخته، و کسى که ما را انکار کرد، خداى را منکر شده و از على است دو سبط امّتم، و دو آقاى جوانان اهل بهشت: حسن و حسین و از فرزندان حسین نه امام و پیشوایند که فرمانبردارى آنها فرمانبردارى من، و نافرمانى ایشان نافرمانى من است نهمین آنها قائم و مهدى ایشان است. بحار الأنوار، ج26، ص: 343 پ.ن: میلاد پدرمان بر همه پدران و مردان و زنان مبارک باشد. إن شاء الله عیدی را از دست خودشان بگیریم. [ یکشنبه 91/3/14 ] [ 11:55 عصر ] [ حسین هاتفی ]
باز هم روز مادر. نشد که خدمتش برسم گوشی رو برداشتم و در این شب ولادت بهش تبریک گفتم... شرمنده دیگه نشد خدمت برسم گفتم: میخوای هدیه ات رو برایت پست کنم؟ گفت: من هدیه نمیخوام فقط سلامتی و موفقیت شما رو از خدا میخوام دلم سوخت و بیشتر میسوزه وقتی که به یاد می آورم: دوران کودکی و نوجوانی را چقدر از دستشان ناراحت میشدم! چقدر دلشان را سوزاندم! چرا مطابق میل من رفتار نمیکنند؟ الان میفهمم! خوانندگانی که خود پدر و مادر هستند میفهمند! وقتی پدر شدم، حس پدر و فرزندی را چشیدم و قطعا نو مادران هم! فهمیدم وقتی که شب تا صبح را بیداری کشیدم و حرص و جوشش را خوردم وقتی که حاضرم خاری به پایش نرود و به جای او خودم آسیب ببینم وقتی که.... چگونه زحمات آنها را جبران کنم؟ مواظب باشیم بعضی وقتها خیلی زود دیر میشود! امام صادق علیه السلام: مَنْ نَظَرَ إِلَى أَبَوَیْهِ نَظَرَ مَاقِتٍ وَ هُمَا ظَالِمَانِ لَهُ لَمْ یَقْبَلِ اللَّهُ لَهُ صَلَاةً. کسی که به پدر و مادر خود با عصبانیت و بغض نگاه کند (و آن پدر مادر در حق او ظلم هم کرده باشند) خداوند نماز او را قبول نمیکند! اصول کافی، ج2، ص: 349 پ.ن: نگاه به گنبد حضرت معصومه سلام الله علیها کردم آهی کشیدم کاش میشد مادر خطابت کنم و شما نیز مرا فرزند از 14 سالگی مهمانت شدم جسارت کردم و با همه بی لیاقتی یک طرفه مادر خطابت کردم [ شنبه 91/2/23 ] [ 12:6 صبح ] [ حسین هاتفی ]
[ جمعه 90/11/21 ] [ 7:50 عصر ] [ حسین هاتفی ]
|
منوی اصلی  حسین هاتفی کوله بارم سنگین، راه بسی طولانی و ناهموار، دستهایم کوتاه و خرما بر نخیل! سالهاست عهدی بسته ام، عنوانی مقدس را یدک می کشم و سربازِ نامهربانِ مهربان ترینم. | |
)
