|
حارث همدانی نقل می کند: وسط روز (هنگام ظهر) خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام رسیدم. فرمودند: تو را چه شده است؟ (که این موقع روز اینجا آمدی) گفتم: والله به خاطر محبت و دوستی شما (آمدم). فرمود: اگر راست بگویی در سه مکان مرا خواهی دید: 1. وقتی که نفست به اینجا برسد و با دست اشاره به حنجره مبارک میکنند. (یعنی هنگام مرگ و احتضار که سخت ترین حالت است) 2. کنار صراط (موقع عبور از پل صراط) 3. کنار حوض کوثر (در بهشت) أَتَیْتُ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ عَلیه السَّلام ذَاتَ یَوْمٍ نِصْفَ النَّهَار.ِ فَقَالَ مَا جَاءَ بِکَ؟ قُلْتُ: حُبُّکَ وَ اللَّهِ. قَالَ: إِنْ کُنْتَ صَادِقاً لَتَرَانِی فِی ثَلَاثِ مَوَاطِنَ حَیْثُ تَبْلُغُ نَفْسُکَ هَذِهِ وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى حَنْجَرَتِهِ وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْحَوْضِ. بحارالانوار، ج6، ص195. عشق و دوستی آثاری دارد. با صرف گفتن اینکه من محِب و عاشق هستم، فرد عاشق و دوستدار نمی شود. گاهی اوقات دوست داشتن معصومین علیهم السلام و آثار آن فقط در دنیای بیرونی ما اتفاق میفتد که نشانه هایش را میتوان در عزاداری ها و سیاه پوش شدن ها مشاهده کرد اما آیا بودن این نشانه ها در دنیای بیرونی ما کافی است؟ آیا وجود معصوم و آثار محبتش در دنیای بیرونی فایده دارد؟ چه بسا افرادی بودند که با خود امام معصوم زندگی کردند! آیا فایده داشت؟ اما آن چیزی که مهم است حضور داشتن معصوم و آثار محبتش در دنیای درونی ماست این محبت و حضور است که نجات بخش و مورد رضایت معصومین علیهم السلام می باشد نه اینکه این محبت و عشق لقلقه زبان باشد و آثار و نشانه هایی خلاف گفته ما داشته باشد آن یکی پرسید اُشتر را که هی از کجا می آیی ای اقبال پی گفت از حمام گرم کوی تو گفت پیداست از زانوی تو [ پنج شنبه 91/5/19 ] [ 4:27 عصر ] [ حسین هاتفی ]
شهید چمران شهیدی که امام خمینی او را هنرمند خطاب می کند می‌فرماید ما هم می‌توانیم مثل او باشیم. شهیدی که استاد درس عشق و بندگی واقعی است. شهیدی که همسرش (غاده) پس از گذشت سالها از زندگی شان نمی‌داند که او کچل است و مو ندارد و این نکته را باید از زبان دوستش بشنود. محو عشق و روح ملکوتی و عرفانی همسرش شده که به ظاهر او توجه ندارد! بله! باورش سخت است. داستان نیست و برای اهل کوه قاف اتفاق نیفتاده! چه می‌شود که بعضی از شهدا به این مقامات می‌رسند؟ ره صد ساله را یک شبه طی میکنند؟ یعنی ما هم می‌توانیم؟ لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِیمٌ «آل عمران/92» هرگز به (حقیقت) نیکوکاری نمی‌رسید مگر اینکه از آنچه دوست می‌دارید، (در راه خدا) انفاق کنید؛ و آنچه انفاق می‌کنید، خداوند از آن آگاه است. شهدا جان خود و بهترین آرزوهای خود را در راه خدا فدا کردند. إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ. «التوبة/111» خداوند از مؤمنان، جانها و اموالشان را خریداری کرده. یکی از جاهایی که گران فروشی جایز است و به قولی کلاه سر طرف گذاشتن اشکالی ندارد در معامله با خداوند است که شهدا این معامله را انجام دادند و به اصطلاح گران فروشی کردند خداوند هم از آنها خرید و این به خاطر ایثار و از جان گذشتگی و عشقی است که آنها انجام دادند. مقداری از دلنوشته‌ها شهید چمران را مطالعه بفرمایید تا اندکی از عشق شهید چمران را ببینید: اینها را به نیت آن ننوشته‌ام که کسی بخواند، و بر من رحمت آورد، بلکه نوشته‌ام که قلب آتشینم را تسکین دهم، و آتشفشان درونم را آرام کنم. هنگامی که شدت درد و رنج طاقت فرسا می‌شد، و آتشی سوزان از درونم زبانه می‌کشید و دیگر نمی‌توانستم آتشفشان وجود را کنترل کنم، آنگاه قلم به دست می‌گرفتم و شراره‌های شکنجه و درد را، ذره ذره از وجودم می‌کندم و بر کاغذ سرازیر می‌کردم... و آرام آرام به سکون و آرامش می‌رسیدم. ... چه خوش است؛ دست از جان شستن و دنیا را سه طلاقه کردن، از همه قید و بند اسارت حیات آزاد شدن ... خوش دارم که کوله بار هستی خود را که از غم و درد انباشته است بر دوش بگیرم، و عصا زنان به سوی صحرای عدم رهسپار شوم. خوش دارم از همه چیز و همه کس ببرم و جز خدا انیسی نداشته باشم. خوش دارم که زمین زیر اندازم و آسمان بلند رواندازم باشد و از همه زندگی و تعلقات آن آزاد کردم. ... خوش دارم که مرا بسوزانند و خاکسترم را به باد بسپارند، تا حتی قبری را از این زمین اشغال نکنم. خوش دارم هیچ کس مرا نشناسد، هیچ کس از غمها و دردهایم آگاهی نداشته باشد، هیچ کس از راز و نیازهای شبانه‌ام نفهمد، هیچ کس اشکهای سوزانم را در نیمه‌های شب نبیند، هیچ کس به من محبت نکند، هیچ کس به من توجه ننماید، جز خدا کسی را نداشته باشم، جز خدا با کسی راز و نیاز نکنم، جز خدا انیسی نداشته باشم، جز خدا به کسی پناه نبرم. پ.ن: در بعضی از کلاسها از دانش آموزان خواستم که آرزوهایشان را بنویسند به آرزوهای خودم و دانش آموزان که نگاه کردم دیدم چقدر فرق است بین آرزوهای من و آن شهید. عشق و آرزوی او چه بود و ... [ چهارشنبه 91/3/31 ] [ 3:47 عصر ] [ حسین هاتفی ]
|
منوی اصلی  حسین هاتفی کوله بارم سنگین، راه بسی طولانی و ناهموار، دستهایم کوتاه و خرما بر نخیل! سالهاست عهدی بسته ام، عنوانی مقدس را یدک می کشم و سربازِ نامهربانِ مهربان ترینم. | |
