حارث همدانی نقل می کند: وسط روز (هنگام ظهر) خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام رسیدم. فرمودند: تو را چه شده است؟ (که این موقع روز اینجا آمدی) گفتم: والله به خاطر محبت و دوستی شما (آمدم). فرمود: اگر راست بگویی در سه مکان مرا خواهی دید: 1. وقتی که نفست به اینجا برسد و با دست اشاره به حنجره مبارک میکنند. (یعنی هنگام مرگ و احتضار که سخت ترین حالت است) 2. کنار صراط (موقع عبور از پل صراط) 3. کنار حوض کوثر (در بهشت) أَتَیْتُ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ عَلیه السَّلام ذَاتَ یَوْمٍ نِصْفَ النَّهَار.ِ فَقَالَ مَا جَاءَ بِکَ؟ قُلْتُ: حُبُّکَ وَ اللَّهِ. قَالَ: إِنْ کُنْتَ صَادِقاً لَتَرَانِی فِی ثَلَاثِ مَوَاطِنَ حَیْثُ تَبْلُغُ نَفْسُکَ هَذِهِ وَ أَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَى حَنْجَرَتِهِ وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْحَوْضِ. بحارالانوار، ج6، ص195. عشق و دوستی آثاری دارد. با صرف گفتن اینکه من محِب و عاشق هستم، فرد عاشق و دوستدار نمی شود. گاهی اوقات دوست داشتن معصومین علیهم السلام و آثار آن فقط در دنیای بیرونی ما اتفاق میفتد که نشانه هایش را میتوان در عزاداری ها و سیاه پوش شدن ها مشاهده کرد اما آیا بودن این نشانه ها در دنیای بیرونی ما کافی است؟ آیا وجود معصوم و آثار محبتش در دنیای بیرونی فایده دارد؟ چه بسا افرادی بودند که با خود امام معصوم زندگی کردند! آیا فایده داشت؟ اما آن چیزی که مهم است حضور داشتن معصوم و آثار محبتش در دنیای درونی ماست این محبت و حضور است که نجات بخش و مورد رضایت معصومین علیهم السلام می باشد نه اینکه این محبت و عشق لقلقه زبان باشد و آثار و نشانه هایی خلاف گفته ما داشته باشد آن یکی پرسید اُشتر را که هی از کجا می آیی ای اقبال پی گفت از حمام گرم کوی تو گفت پیداست از زانوی تو [ پنج شنبه 91/5/19 ] [ 4:27 عصر ] [ حسین هاتفی ]
|
||