سلام، خوش آمدی. به خانه‌ی کریمه اهل بیت علیهم السلام خوش آمدی. آمدی و کار و زندگی عده‌ای را تعطیل کردی! راستی به هیاهوی شهرهای ما هم خوش آمدی. می‌دانم ناراحتی! آن بیابان، سکوت آن خاکهای گرم و سرد برتری دارد. فقط قول بده زیارت که رفتی، بغض نکنی و چیزی از ما پیش بانو نگویی!

کاش با مادرت زیارت می‌آمدی، نمی‌دانم شاید دیگر نباشد! شاید هم ازدواج کرده‌ای. بچه‌ی کجایی؟ از خودت بگو، کجا بودی؟ آن طرف‌ها خوش گذشت؟ چند سال نبودی؟ اصلا تو چرا جوابم را نمی‌دهی؟!

بگذار برایت درددلی کنم. این روزها هر کاری که می‌کنم می‌خواهم جار بزنم، اسمم همه جا باشد، بگویم این منم من! می‌خواهم نامم همه جا بدرخشد. تو چطور؟! اصلا تا حالا کار خوب کرده‌ای؟ بی‌خیال تو که جواب ما را نمی‌دهی، نمی‌دانم، احساس می‌کنم فرق است بین من و تو؛ از زمین تا آسمان.

یادم رفت اسمت را بپرسم ....

به راستی که هر جا باشید، صفا و معنویت می‌آفرینید.