در ندارد، دیوار هم ندارد، پس پنجره و سقف هم ندارد. یعنی بفرمایید بی در و پیکر است. فضای مجازی! بله، همین فضای مجازی که در آن هستیم بی در و پیکر است. هر آنچه در فضای حقیقی از آن میترسیم در اینجا از آن نمیترسیم. چرا؟ چون در و پیکر ندارد، محدودیتها و حریمها و موانعِ فضای حقیقی در اینجا وجود ندارد. حیاء و غیرتی که در فضای حقیقی است در این فضا نیست. نامحرمِ حقیقی، مَحرم مجازی میشود. حرامِ حقیقی، حلال مجازی میشود. هر آنچه که در برخورد با نامحرم در فضای حقیقی، از آن دوری میشد، در این فضا انجامش آسان میشود! بد و خوب، زشت و زیبا، راست و دروغ همه پشت چهره و نقاب مجازی پنهان میشوند. بیان کردن عقیدهها و نظرها و دعواها و جر و بحثها همه در فضای مجازی چه آسان میشود. در این فضا گناه کردن چه آسان و انباشته شدن کوله بار بندگی از گناه چه راحت! بی در و پیکریاش فریبمان ندهد و احساس امنیت نکنیم. و گاهی چه راحت توجیه میکنیم و... البته ناگفته نماند، افرادی هستند که فضای حقیقیشان هم مثل مجازیشان در و پیکر ندارد و صد البته افرادی هستند که فضای مجازیشان هم مثل حقیقیشان در و پیکر دارد. تعجب است از افرادی که فضای حقیقیشان در و پیکر دارد و فضای مجازیشان ندارد! [ چهارشنبه 91/9/29 ] [ 11:40 عصر ] [ حسین هاتفی ]
|
||