|
قرار بود بروند مهمانی، به فرزندش گفته بود: فقط برنج و خورشت را می‌خوری! از نان و آب هم به هیچ عنوان نمی‌خوری! در خانه‌ی خودمان هم نان و آب پیدا میشود. ولی فرزندش همراه غذا آب می‌خورد. بیرون که آمدند او را به باد کتک و پس گردنی گرفت، گفت بابا! چرا می‌زنی؟ پدر گفت: مگر به تو نگفتم آب نخور؟ پسر گفت: پدر جان همراه غذا آب می‌خوردم تا جا برای خوردن غذای بیشتر باز شود! پدر باز شروع به کتک زدن کرد. پسر گفت: باز چرا می‌زنی؟ پدر گفت می‌زنم چون این نکته را باید به من هم می‌گفتی تا بیشتر بخوریم. آخر سال است و هر کسی به نوعی مشغول حساب و کتاب و سروسامان دادن به کارها و زندگیش است، بعضی از افراد خیلی اهل حساب و کتاب هستند و مواظبند چیزی از کفشان در نرود. با یک حساب سرانگشتی هر کسی میزان باخت در زندگی اش را متوجه می شود: در روز 17 رکعت می‌خوانیم و اگر هر رکعت یک دقیقه زمان ببرد، در طول روز 17 دقیقه میشود. تعقیبات را هم اضافه کنیم، سی دقیقه در روز برای نماز وقت میگذاریم. این زمان در طول یک سال 10950 دقیقه میشود. یعنی حدود هفت روز و نیم از سال را به خود اختصاص میدهد. اگر ماهی یک دعای کمیل یک ساعتی، یک زیارت عاشورای 30 دقیقه‌ای و یک دعای توسل 30 دقیقه‌ای داشته باشیم، در یک ماه تنها دو ساعت را به دعا اختصاص داده ایم و در سال فقط 24 ساعت یعنی یک روز را از ما خواهد گرفت. حال اگر روزی یک دعای فرج یک دقیقه ای و 14 صلوات یک دقیقه ای برای سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف داشته باشیم، در ماه تنها یک ساعت زمان صرف کرده ایم که یک سال آن تنها نیمی از روز ما را به خود اختصاص داده است. نتیجه این حساب سرانگشتی این است که در طول یک سال (365روز) کمتر از 10 روز برای خداوند وقت می‌گذارم! تازه این مدت را هم با سختی و کسالت و خستگی سپری میکنم و سریع می‌خواهم تمام شود. اما ساعتها را با یک فیلم و سریال و ایتنرنت و بازی و... صرف میکنم بدون آنکه خسته شوم و بفهمم که چقدر زمان گذشته است. با هر نفس قدم سمت مرگ می‌گذارم و عمرم کوتاه میشود ولی هنوز مزرعه آخرتم خالیست. خدایا دلم نیاز به خانه تکانی دل دارد و شدید گرفتار است... [ سه شنبه 91/12/29 ] [ 3:48 عصر ] [ حسین هاتفی ]
بالاخره روزی که امیدش را داشتیم فرا رسید. روزی که سفیرِ صاحبِ مُحرَّم، ماه توبه، از دیار ما انسانها پر می‌کشد. سِرّ شهادت مسلم بن عقیل در این روز چیست، خدا می‌داند. راستی دعای این روز هم از آنِ اباعبدالله علیه السلام است. بندگی و شهادت و ولایت و ایثار و توبه و گذشت، همه؛ در این روزها به هم گره خورده است! در هیچ روزی به اندازه این روز، خداوند بندگان خود را از آتش جهنم آزاد نمی‌کند؛ برای توبه و بخشش، بعد از شبهای قدر می‌توان به این روز امید داشت. بنده‌ی من تو را بس نیست؟ روزهای جداییمان کافی نیست؟ کمی طولانی نشده؟ من دیگر تحمل ندارم؟ تو چگونه تحمل می‌کنی؟ نمی‌خواهی باز گردی؟ منتظرت هستم، بیا... پروردگار مهربان ما خودش می‌گوید: وَهُوَ الَّذِی یقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیعْفُو عَنِ السَّیئَاتِ وَیعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ او کسی است که توبه را از بندگانش می‌پذیرد و بدیها را می‌بخشد، و آنچه را انجام می‌دهید می‌داند. شوری/25. خودش می‌گوید: لَو عَلِمَ المُدبِرون عَنّی، کَیفَ إشتیاقی بِهم و إنتِظاری إلی تَوبَتِهم، لَماتُوا شَوقاً عَلَیّ و لَقطعت أوصالُهم. اگر روی گردانندگانِ از من می‌دانستند که اشتیاقم به آنها و بازگشتشان چگونه است، حتما از شوق بر من می‌مردند و رگهای گردنشان قطع میشد! بعضی از بندگان خداوند لذتِ معنویت و حلاوت عبادت را نچشیده‌اند و فقط در لذتهای کاذب و زود گذرِ گناه و معصیت غوطه‌ور هستند، اما غافل از شیرینی و لذتِ معنویت هستند. فکر می‌کنند که دیگر تمام است و خداوند آنها را دوست ندارد. اما غافل از اینکه پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله فرموده: توبه کننده از گناه مانند کسی است که گناهی نکرده باشد. میزان الحکمه، ص169. غافل از اینکه فرموده: إنّ اللَّه تعالى یُحبّ الشّاب التّائب. خداوند جوان توبه کار را دوست دارد. نهج الفصاحه، ص305. غافل از اینکه اگر توبه واقعی و پشیمان باشد و قصد بازگشت نداشته باشد، همان گناهانش تبدیل به خوبی و نیکی میشود، باور نداری؟ خودش فرموده: إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یبَدِّلُ اللَّهُ سَیئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدل میکند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است! الفرقان/70. خداوند به حضرت داود وحی کرد: ای داود! هر گاه بنده‌ی مومنِ من گناهی کند و سپس از آن گناه برگردد و توبه نماید و به هنگام یاد کردن از آن گناه از من شرم کند، او را بیامرزم و آن گناه را از یاد فرشتگان نگهبانِ اعمال ببرم و آن را به نیکی بدل کنم و از این کار مرا باکی نیست که من مهربانترین مهربانانم. میزان الحکمه، ص173. بهترین فرصت است، کاملاً مثل اینکه پدری آغوشش را باز کرده و منتظر بازگشت فرزند خطاکار خود هست. فقط باید بنده‌ی زرنگی باشیم و فرصت را غنیمت بشمریم. خدایا به ما شیرینی و حلاوت ذکر و عبادت خودت را بچشان و از شیرینی کاذب و زود گذر گناهان نجات بده. إن شاء الله بچشیم تا سراغ لذتهای پوچ نرویم. این نامه‌ای است از یک جوانِ توبه کرده در اعتکاف رمضان که به ایمیل یکی از دوستان فرستاده است: از اون روزی که توی اعتکاف با هم صحبت کردیم، زندگیم از این رو به اون رو شد. فهمیدم کی هستم و کجام. خیلی پشیمونم چرا چهار سال پیش نفهمیدم که دارم راهِ اشتباهی میرم. نماز نخوندن؛ با دختر، رابطه‌های مختلف داشتن؛ بیخیال بودن و هزار تا اشتباه دیگه. از اون روز که از اعتکاف بیرون اومدم، از این رو به اون رو شدم. خدا رو شکر دیگه آدمِ گذشته نیستم و نخواهم شد. تازه فهمیدم نمازِ سر وقت خوندن، چه صفایی داره، تازه فهمیدم توبه کردن چه صفایی داره، تازه خودم رو پیدا کردم، تازه فهمیدم نماز شب خوندن عجب حال و هوایی داره که تو دل شب بلند بشی وضو بگیری و نماز بخونی. تازه فهمیدم تو قنوت نماز وتر دعا کردن عجب حال و هوایی داره. چقدر باحاله روزی یک صفحه قرآن بخونی و با خدا درد و دل کنی، فقط پشیمونم چرا زودتر خودم رو پیدا نکردم. اشتباه نشه تا قبل از عید فطر هنوز یک جورایی شیطون گولم میزد، ولی میشه بگی تقریبأ یک ماه همه چی رو گذاشتم کنار. اگر لذت ترک لذت بدانی دگر شهوت نفس، لذت نخوانی هزاران در از خلق بر خود ببندی گرت باز باشد دری آسمانی [ چهارشنبه 91/8/3 ] [ 6:7 عصر ] [ حسین هاتفی ]
وارد کلاس شدم دانش آموزان دور میز دبیر خود حلقه زده بودند درباره امتحان و نمره ها صحبت می کردند انگار نامحرمی وارد کلاس شد برخوردها صحبت ها نگاه ها خنده ها حریم ها قابل قبول نبود! کلاس تحویل داده شد مسئله را مطرح کردم توجیه و... قبول نکردند فقط یک سوال پرسیدم جواب همه منفی بود اگر پدر شما در کلاس حاضر بود همان رفتار را داشتید؟ گاهی اوقات حضور خداوند برایمان ابهت ندارد شاید در حضور کودکی از انجام بعضی از گناهان شرم داشته باشیم ولی در حضور خداوند؟! یعنی ارزش و قدرتش کمتر از کودک است؟! همانی که شاهد است همان هم حاکم است اگر در همه حال خداوند را ناظر و شاهد اعمال خود بدانیم حضور داشتنش را به خود تمرین بدهیم و تکرار کنیم دیگر خطا و شک و تردید هرگز [ جمعه 91/4/23 ] [ 12:56 صبح ] [ حسین هاتفی ]
بعضی وقتا ساعتها میشینم یه فیلم تماشا میکنم بعضی وقتا ساعتها مشغول کار با کامپوتر هستم بعضی وقتا ساعتها مشغول وبگردی هستم بعضی وقتا ساعتها مشغول صحبت با دوستانم هستم بعضی وقتا ساعتها مشغول خواندن یک کتاب یا رمان هستم بعضی وقتا ساعتها... برخی از ماها خیلی اهل حساب و کتابیم. مخصوصا الان که آخره سال هست خوب است یک حساب و کتاب ساده برای پاسخ به این سوال داشته باشیم: در سال چقدر برای نماز و دعا صرف میکنیم؟ نماز: اگر هر رکعت از نماز ما 1.5 دقیقه طول بکشد، در روز با اضافه کردن زمان تعقیبات، 35 دقیقه میشود. که در طول یک سال، 12600 دقیقه میشود. یعنی حدود 9 روز را به خود اختصاص میدهد. دعا: اگر ماهی یک دعای کمیل یک ساعتی، یک زیارت عاشورای 30 دقیقه ای و یک دعای توسل 30 دقیقه ای داشته باشیم: در یک ماه تنها دو ساعت را به دعا اختصاص داده ایم و در سال فقط 24 ساعت یعنی یک روز از ما خواهد گرفت. حال اگر روزی یک دعای فرج یک دقیقه ای و 14 صلوات یک دقیقه ای برای سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف داشته باشیم: در ماه تنها یک ساعت زمان صرف کرده ایم که یک سال آن تنها نیمی از روز ما را به خود اختصاص داده است. موارد پیش بینی نشده را هم به این اعداد و ارقام اضافه کنید. آیا ما در سال بیش از 15 روز برای خدا وقت میگذاریم؟ پ.ن1: خدایا بنده خوبی نیستم و بندگی ات نمیکنم، تو برایم خدایی کن و از دست این بنده بی وفایت سیر نشو... پ.ن2: بنده ای که این ساعتها را بیهوده تلف میکند، ولی: دریغ از خواندن دو رکعت نماز، دریغ از خواندن روزی یک آیه از قرآن، دریغ از... کاش زمین باز میشد... [ چهارشنبه 90/12/24 ] [ 2:57 صبح ] [ حسین هاتفی ]
سلام خدمت همگی دوستان هنگامی که تنها میشی هیچ کسی رو برای دردل پیدا نمیکنی وقتی ناراحتی و دلت میگره و کسی رو نداری تا با صبر و حوصله به حرفات گوش بده وقتی خوشحالی نمیدونی که شادی ات رو با چه کسی در میان بگذاری اما کسی هست که همیشه شنوای حرف های توست. کسی هست که هیچ وقت از شنیدن حرفات خسته نمیشه کسی که گفته منتظر شنیدن حرفای توست ازت خواسته که باهاش صحبت کنی حرفایی که شاید به نزدیک ترین دوستت نخواهی بگی یا نتونی بگی و او خدای مهربان است... فدای بسم الله الرحمن الرحیم. گویند که مهربان تر از مادر است. باز فدای او. کمی بنگریم می بینیم که او چقدر مهربان است. پ.ن. فکر کنیم ببینیم چقدر ما نامهربان هستیم. کسی هست که بگوید او نامهربان است، یا نامهربانی ظاهری او از خودمان است. [ شنبه 90/10/3 ] [ 9:50 عصر ] [ حسین هاتفی ]
|
منوی اصلی  حسین هاتفی کوله بارم سنگین، راه بسی طولانی و ناهموار، دستهایم کوتاه و خرما بر نخیل! سالهاست عهدی بسته ام، عنوانی مقدس را یدک می کشم و سربازِ نامهربانِ مهربان ترینم. | |
