دريغاکه بي مابسي روزگار برويد گل و بشکفد نو بهار

بسي تير ودي ماه وارديبهشت بيايدکه ماخاک باشيم وخشت

پس ازمابسي گل دهدگلستان نشينند با همدگر دوستان

تفرج کنان برهوا و هوس گذشتيم برخاک بسيارکس

دريغاکه روز جواني گذشت به لهوولعب زندگاني گذشت

جهان بين که بامهربانان خويش ز نامهرباني چه آورد پيش

کساني که از ما به غيب اندرند بيايند و برخاک ما بگذرند