استاد اخلاقمون ميگفتن: حواستون باشه هزاري هم آدم مهمي باشين همه کارها به دست شما باشه وقتي که پايان عمرتون برسه و تمام بشه و برين وقتي مردين ، آنوقت همه اين آدم ها که به شما نياز داشتن شايد فقط يه آه بکشن يه مراسمي براتون بگيرن و چند قطره اشک تمام ...حواستون باشه اين روح شماست که باهاتون همراهه و اعمالتون و ديگه هيچي ...و ما چه ساده روحمون رها کرديم و به همه چيزهاي فاني دودستي چسبيديم و به خودمون هي ميگيم ول کن بابا لذت ببر ...حالا به چه قيمتي ...