تــو سوختي و ني و نخل و نسترن مي سوخت ..

شبي که جسم تو تشييع شد ، کفن مي سوخت..

هـــــزار بار سرودم که باز ميگردي ..

هـــزار بار نبودي و شعر من مي سوخت ..

به گل ، به آب ، به آيينه گفت مي آيي !

چه حيف شد همه ي وعده هاي زن مي سوخت ..

چه انتظار غريبي ! چه سرخ بود ، چه سبز !

شقايقي که برايت چمن چمن مي سوخت ..

جنـــازه ات چه سبک بود : استخوان و پلاک !!

شبي که اسم تو تشييع شد ، وطن مي سوخت ...

________________

مرتضي آخرتي